..เทพธิดากตัญญู จอมนางแห่งสยาม..(1)
ณ.เมืองสันกำแพง ซึ่งห่างไกลจากตัวเมืองเชียงใหม่กว่าห้าสิบลี้ สาวงามในมือถือกระบี่
ที่สลักเสลาเป็นรูปบุรษหน้าเหลี่ยมคาบโฉนดที่ดิน อันเป็นดาบประจำตัว
"เทพธิดากตัญญู ปูแป่กอ"คือนามของแม่นางผู้นี้ ".......
แม่นางปูแป่กอ ก้าวเดินทางมาที่เหลาสุราแห่งนั้น เพื่อร่ำสุราให้เมามาย หมายผ่อนคลาย
ความกลุ้มใจ จอมนางฯ นั่งลงยังโต๊ะว่างเปล่า พอก้นงามงอนสัมผัสเก้าอี้เหลาสุรา พลันรู้สึก
ขนลุกสองสามที ลมปราณวิ่งจนติ่งหูแดงฉาน ขนจมูกลุกชัน เช่นนั้นจึงรำพึงกับตัวเองว่า...
"อาว์ว์ว์... นี่เรารู้สึกกตัญญูอีกแล้ว" กล่าวเช่นนั้นแล้ว จอมนางกตัญญู จึงใช้วิชาตัวเบา
ดีดกายแหวกอากาศข้ามถนนไปซื้อเสื้อสีแดงสด เพื่อเอาไปฝากพี่ชายจนเกือบถูกรถชน.....
จอมนางฯทำใบหน้าไม่รู้ไม่ชี้ พอซื้อเสื้อเสร็จก็ดีดกายลอยแหวกอากาศกลับมานั่งรอสุรา
"ลื้อยังไม่ได้สั่งอะไรเลย" เสี่ยวเอ้อประจำเหลาสุราเถียงคอเป็นเอ็น
"เจ้าอย่าเถียง ข้าสั่งสุราแล้วเมื่อครู่..." นางตวาดดังกว่าเดิม จนเสี่ยวเอ้อคอหายเป็นเอ็น
รีบจัดสุราพลางบ่นอุบอิบอยู่ในลำคอ
เหล่าจอมยุทธ์ที่ไม่ทำมาหากิน หาแต่เรื่องตีกันไปวันๆ เหล่านี้มานานแล้ว
"ซาลาเปาด้วยนะ... ข้าชอบเสพซาลาเปาแกล้มเหล้า ดูเก๋าดี" นางตวาดลั่น....
(อีกแล้ว..นางเป็นคนที่ชอบตวาดม๊ากมาก )
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
กาลเวลาผ่านไปจอมนางกตัญญู เมาซาลาเปาอาละวาด!!! นางนั้นร่ำสุราไปเพียง อึก-2 อึก
กับซาลาเปา5-6ลูกเท่านั้น แต่ด้วยความคออ่อน จึงเมาซาลาเปามิได้สติ อาละวาดไล่เอาขี้มูก
ป้ายผู้คนเดินผ่านถนน จนผู้คนเมืองสันกำแพงพากันอพยพไปอยู่เมืองอื่นเป็นการชั่วคราว จนกว่า
จอมนางกตัญญู จะขี้มูกแห้ง...
เมื่อฤทธิ์ซาลาเปาจางลงแล้ว จอมนางฯก็เดินซวนเซกลับมานั่งยังโต๊ะในเหลาสุราแห่งนั้น
"...อาวซาลาเปา...เพิ่มอีก..เร็ว เสี่ยวเอ้อ..ข้าจะเมาให้เละ..เลย เอึ๊กก..คิดถึงพี่ชายโว้ย.."
เสี่ยวเอ้อ รีบจัดซาลาเปามาอีก 6ลูก ด้วยกลัวถูกขี้มูกป้าย จึงลนลานกุลีกุจอ แต่ยังไม่ทันที่
ถาดซาลาเปานั้นจะสัมผัสโต๊ะ ก็ปรากฏมีดสั้นแหวกอากาศเสียบซาลาเปาทั้ง 6ลูก ลอยกลับเอาไป
เก็บในตู้กับข้าวไม่ต้องสงสัยเลยว่าเจ้าของมีดสั้นนั้นต้องฉกาจด้วยฝีมือ ถึงขนาดสั่งมีดให้เอา
ซาลาเปาไปเก็บในตู้กับข้าวได้ .!!!!!!!
ยืนตระหง่านอยู่ยังประตูทางเข้าเหลาสุรา บุรุษเจ้าของมีดสั้นเหล่านั้น คลี่พัดออกโบกไหวๆ...
"ข้ามาตามเจ้ากลับไป" เสียงของบุรุษชุดดำเยือกเย็นยิ่งนัก กล่าวเช่นนั้นแล้ว..บุรุษชุดดำก็ยังยืนรำพัดสง่าอยู่ที่ปากประตูเหลาสุราเช่นนั้น ผู้คนจะเข้าร้านก็เข้าไม่ได้ เสี่ยวเอ้อจึงตัดสินใจเข้าไปอุ้มบุรุษชุดดำเข้ามาตั้งให้ยืนสง่าอยู่เสียในร้านเพื่อผู้คนจะได้เข้าออกสะดวก
"ทำไมเจ้าถึงต้องหนีการประชุมฯ" บุรุษชุดดำกล่าวด้วยเสียงเยือกเย็นในลำคอแต่มีความแข็งกร้าวอยู่ในลำไส้
"..ข้า... ข้า... เอึ๊กกกก.. ข้าไม่ชอบประชุม ข้า... ข้าคิดถึงพี่ชาย" นางกล่าวลนลาน
"เจ้าต้องกลับไปกับข้า.. กรรมการบริหารพรรคให้ข้ามาตามเจ้ากลับไปร่วมประชุมแก้ไข จากวิกฤต พรบ.นิรโทษสุดซอยเป็นพิษ " บุรุษชุดดำเสียงแข็งขึ้น ทำลูกกระเดือกสั่นเป็นระยะๆ แสดงว่าเอาจริง
"ข้าไม่ไป...ข้าจะบินไปหาพี่ชาย ประชุมฯข้าก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย..ข้าเบื่อ ส่วนท่านเองก็สุขภาพไม่สู้ดีนัก เพิ่งไปนอนให้ซินแสตรวจมานี่ ควรไปนอนพักดีกว่า" นางกล่าวขึงขัง
"..ข้าไม่ต้องการฟัง ข้าเป็นผู้ดูแล ข้าต้องเอาเจ้ากลับไป เจ้าจะไปกับข้าโดยดี หรือจะให้ข้าต้องใช้กำลัง" กล่าวจบผู้ดูแลก็ก้าวเข้ามายังแม่นางปูแปก่อ พร้อมซัดด้วยวิชาฝ่ามือ 'จับแพะ'
(วิชาถนัดสมัยครั้งเป็นหมาต๋า)
ฝ่ามือนั้นคว้าคอเสื้อนางไว้ได้แต่เทพธิดากตัญญูก็ถอดเสื้อจนหลุดจากอุ้งมือนั้นได้ แล้วใช้วิชาตัวเบาดีดกายทะลุหลังคา หนีออกไปนอกถนนใหญ่ โดยปราศจากเสื้อผ้าห่อหุ้มท่อนบน เผยให้เห็นซาลาเปาประจำตัวทั้ง 2 ลูกของนาง เสี่ยวเอ้อถึงกับตาค้างอ้าปากตกตะลึง
... " โอ๊ววว..ลูกใหญ่ดีจัง เล่นเอาซาลาเปาร้านอั๊วถึงกับเล็กเลย "....
- - - - - โปรดติดตามตอนต่อไป- - - - - - - - -
ทดสอบๆๆๆๆๆๆ
ตอบลบมันส์ส์ส์ส์..ส์ส์ส์.!!!!!!!!!!!
ตอบลบ