วนิพกพเนจร นักเล่าเรื่องแลกเหล้ากิน

          ถึงเวลาที่..วนิพกพเนจร นักเล่าเรื่องแลกข้าว, แลกเหล้ากิน  จะเข้าประจำการ
เพื่อสนองพระเดชพระคุณเพื่อนรักนักอ่านทั้งหลาย กระยาจก "อีกบ ฅนเริงเมือง"
 มีเรื่องร้อยเรียงนับร้อยพัน มาให้มิตรสหายที่ยังติดตามผลงานได้อ่านกัน...........

         หลังห่างหายไปหลายปี รอนแรมดั่งนกขมิ้นน้อย ล่องลอยท้าคลื่นลมแห่งโชคชะตา
พายุวิบากกรรมโหมซัดกระหน่ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า อีกบฯ กลับมาพร้อมบาดแผลเหวอะหวะทั่วร่าง
แม้ยังไม่ค่อยจะสร่างเท่าไหร่นัก แต่ขอยืนยันว่า 
...............อีชั้น... พร้อมแล้วววววววว.!!!!!!

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

    

      ค่ำคืนหนึ่ง ณ.ย่านชานเมือง พออาหารรสชาดเยี่ยมจากฝีมือพ่อครัวแดนสะตอเริ่มย่อย 

สุราชั้นดีถูกสาดผ่านลำคอแก้วแล้วแก้วเล่า ก็ได้เวลาเก็บข้อมูลจากฅนต้นเรื่อง 

(หลายเรื่องหลายคนซะด้วย)

       อาว์ว์..คงได้เวลาต้องลงมือปั่นต้นฉบับแล้ว วนิพกพเนจร นักเล่าเรื่องแลกข้าวกิน  

จึงออกเร่ร่อนรอนแรมมุ่งสู่หุบเขาหัวเมืองเหนือเพื่อหามุมสงบกลั่นกรองร้อยเรียงเรื่องราว..

   สองข้างเส้นทางเดินช่างงดงามอย่างยิ่ง ริมทางเต็มไปด้วยความสวยงาม แมกไม้,

ป่าสวนพฤกษศาสตร์ ,ไหนจะยังมีธารน้ำตกเรื่อยเคียงข้างถนนลาดยางคดเคี้ยวเส้นนี้อยู่เบื้องล่างด้วย..

          

          "อีกบฯ"กำลังจะก้าวเดินสู่โลกของนักเขียน ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า..  

หัวใจพวกคุณคงจะไม่เต้นแรงถึงเพียงนี้แน่...หากบุคคลที่กำลังจะร่ายมนต์สำแดงผลงาน

มิได้ชื่อ"อีกบ คนเริงเมือง"..

           ..ขุนเขายะเยือก   ข้าฯขอย่ำเดินผ่าน  ไปให้สุดฟ้าไกล..  

           ..เพียงการเดินทาง  นั้นไปไม่มีวันสิ้น  วรรณกรรมยังเคลื่อนไหล..

                       ..ชีวิตมีวันสิ้น คนไม่มีวันพอ..

              ..งานเขียนมิเคยสิ้น เรื่องราวคนไม่มีวันพอ..  

..........................................

     

        ผลงานที่หลายคนต้องดำดิ่ง จมจ่อมกับชีวิตจริงผ่านตัวละครที่มีชีวิตและเลือดเนื้อ 

ซึ่งถูกถ่ายทอดด้วยภาษาไพเราะ ชั้นเชิงคมคาย สำนวนคมกริบ คำบริภาษแสบทรวง

ทั้งหมดนี้กำลังจะอุบัติขึ้นแล้ว.. 

     งานเขียนของ "อีกบ คนเริงเมือง"นั้นมิแตกต่างจากงานศิลปที่แฝงเร้นซ่อนรูปอยู่ในวรรณกรรม

เป็นงานศิลปที่ผ่านการเจียระไน อย่างประณีตและละเมียดละไม เพื่อบำเรอผู้อ่านทุกท่านที่รักยิ่ง

 ให้ได้รับอรรถรสสูงสุด.. 

                           ........................