ขุนหื่น (ตอน๔) : (นกป. Part4 ) 18+

ขุนหื่น (ตอน๔) :


ขุนหื่น (ตอน๔) :
....กองไฟเล็กๆ พอให้ความร้อนและความสว่างในป่าลึก 
"ขุนฯนราธิปแสนสตรีพ่าย"..นั่งผิงกองไฟคุยกับ แม่หญิงกิ๊บซี่ เพื่อนร่วมสำนักเดียวกันกับ 
แม่หญิงการ์ตูน ผู้เป็นเมียบ่าวขัดดอกของ ออกญาฯดำรงฤทธิ์ฯ,,

...“ฉันผิดนักที่เคยไปหลงรักแม่หญิงการ์ตูน เพื่อนเจ้า ผิดนี้ แม้ตายก็ไม่อาจลบล้างได้” 
ขุนฯนราธิปแสนสตรีพ่าย เอ่ยเบาๆ
.. “เรื่องผ่านไปแล้วจะรื้อฟื้นไยกัน ถึงอย่างไร ท่านขุนฯ ก็คิดได้แล้วนี..เจ้าค่ะ ” แม่หญิงกิ๊บซี่ ตอบ,,
... “แล้วแม่หญิงเล่า โกรธฉันหรือไม่” ออกขุนฯรูปงาม ยิ้มบางๆ พร้อมกับจับมือหญิงสาวมากุมไว้,

... “พระคุณฯทั่น มีบุญคุณกับฉันนัก แลเป็นยอดดวงใจฉัน อย่าว่าแต่เรื่องนี้เลย ต่อให้ตัดคอฉัน ก็จะไม่ถือโทษโกรธเคืองดอก” 
   กิ๊บซี่ยิ้มรับทั้งน้ำตารื้น โล่งอกที่ได้พูดความในใจออกไป,,

....ออกขุนนราฯ ค่อยๆดึงตัว แม่หญิงกิ๊บซี่เข้ามากอด หญิงสาวซบอกชายหนุ่ม ด้วยรู้สึกอบอุ่น มั่นคง,,,
“ฉันจักผิดหรือไม่ ที่ไม่อยากออกไปพ้นป่านี้เลย ที่นี่ไม่มียศศักดินา ให้แบกไว้ จะเป็น ข้าหลวง,เจ้าพระยา,ไพร่ หรือ ทาส ก็มิได้สำคัญ” แม่หญิงกิ๊บซี่กอดขุนนราฯตอบ ด้วยความรักสุดหัวใจ
...“ท่่านขุนฯ คิดไม่ผิดจากใจฉันเลย ที่นี่ มีแต่ชายหญิง ที่มีหัวใจรักต่อกันเพียงนั้น”,

...ขุนนราฯ  บรรจงจูบหน้าผากกิ๊บซี่อย่างทะนุถนอม ก่อนจะเลื่อนลงมาจูบที่แก้ม กิ๊บซี่หลับตาพริ้ม อารมณ์รักที่สะกดไว้มานาน ได้ปลดปล่อยออกมาจนยากจะยับยั้งแล้ว 
      ขุนนราฯดันร่างกิ๊บซี่นอนลงกับพื้น ทั้งคู่จับจ้องตากันอย่างไม่ละสายตา ไฟปรารถนาลุกโชน แสงจากกองไฟฉาบผิวกิ๊บซี่ให้ดูสวยเย้ายวน ขุนศึกหนุ่มห้ามใจไว้ไม่อยู่ ค่อยๆโน้มหน้าเข้าใกล้หมายจะจุมพิตที่ริมฝีปาก แต่หญิงสาวเรียกสติกลับมาทัน ผลักชายคนรักออกไป,,
                      ................................................................

     ..เธอรีบลุกขึ้นนั่งแล้วหันหลังหนี จัดแจงเสื้อผ้าของตนให้เรียบร้อยขุนนราฯงุนงง 
“ฉันนึกว่าแม่หญิงมีใจสมัครรักไคร่ให้ ไม่นึกว่าแม่จะรังเกียจ หรือแม่สิ้นรักฉันเสียแล้ว ”
     กิ๊บซี่หันกลับมามองคนรัก ด้วยสีหน้าเจ็บช้ำน้ำตาคลอ 
      “อย่าตัดพ้อเช่นนี้เลย ฉันมิกล้ารังเกียจท่านดอก แต่ฉันมีคู่หมั้นหมายแล้ว ท่านเองก็แจ้งแก่ใจอยู่ หากฉันปล่อยให้ทุกอย่างเกิดไปตามใจ ก็คงได้ชื่อว่าเป็นหญิงชั่วสองใจ แม้ผู้อื่นจะอภัยให้ แต่ฉันจะไม่มีวันอภัยให้ตัวเองเป็นเด็ดขาด”,,
    
...ขุนนราฯ ฟังแล้วก็พยักหน้าเข้าใจ สีหน้าแววตา สำนึกผิด
“ฉันเองที่โง่เขลา เพียงนี้ก็ไม่รู้จักหักห้ามใจ เจียนทำให้แม่หญิงต้องเสื่อมเสีย”,,, 
...“อย่าตำหนิตัวเองเลย ฉันเองทุกข์ใจไม่แพ้ท่านดอก” กิ๊บซี่น้ำตาท่วมพูดด้วยเสียงสั่นเครือ 
ขุนนราฯ เลื่อนมือไปซับน้ำตาให้ แล้วเอ่ย,,,
...“อย่าเสียน้ำตาให้คนต่ำช้าอย่างฉันเลย แม่หญิงสุดรักของนราฯ”

      กิ๊บซี่ ปล่อยโฮออกมาสวมกอดขุนนราฯ พลางร้องไห้สะอึกสะอื้น ชายหนุ่มก็สวมกอดหญิงสาวไว้แน่น กระชับหวงแหน ราวกับจะไม่ยอมปล่อยให้จากไปไหนอีก ขุนนราฯ เองก็เผลอปล่อยให้น้ำตาไหลซึมออกมาด้วยความอัดอั้นตันใจ,,,,,,,
.                                                                                                     ..... (มีต่อ)......


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น